Een nieuwe aarde

Toen een voor een de sluiers
Vervaagden en tenslotte verdwenen

Keek ik zo maar in de diepte
Van het van wonden geheelde hart

En ik zag een helder hemels licht
Spelen over een fris groene aarde

Lieflijke muziek weerklonk en vulde
Alles en iedereen met trillende verwachting

En ik zag de mensen en de dieren en de planten
En zij zagen mij en ook dat ik huilde en ze vroegen waarom

Ik antwoordde dat ik altijd al had geweten dat het kon -
Dat het ooit zo zou zijn - alleen niet wist wanneer

Jetty Armaiti Scholten                

Eerder gepubliceerd in de bundel van de Haarlemse Dichtlijn, editie 2024.